Sterrenlichtjes en de reis van herinnering aan wie we werkelijk zijn

Lieve lezer, 

De wereld waarin wij leven is doordrenkt met mysterie. Soms vangt ons oog een glimp van iets onzichtbaars: een sprankje licht, een dans van kleur in de lucht, een zachte aanraking van het goddelijke. In die momenten opent zich een sluier tussen werelden, en het hart herinnert zich dat het meer is dan vlees en bloed. Dit is een verhaal over die wonderen, over de sterrenlichtjes die verschenen om mij te herinneren aan wie wij werkelijk zijn: zielen op weg naar ascensie.

De magie van het licht

De eerste keer dat ik de sterrenlichtjes zag, voelde ik geen angst, maar ontzag, vreugde en liefde. Ze verschenen als kleine, stralende bollen van kleur en beweging, pulserend in ritmes die ik herkende zonder te begrijpen. Hun licht sprak tot mij in een taal zonder woorden, een lichttaal die rechtstreeks mijn hart bereikte. In hun aanwezigheid vond ik troost in tijden van verdriet, bescherming in momenten van eenzaamheid, en vooral een diep weten: wij zijn nooit alleen.

De sterrenlichtjes zijn boodschappers uit hogere sferen, dragers van energie afkomstig uit de engelenrijken, de Elohim en verre sterrenstelsels zoals de Plejaden, Sirius, Lyra en Arcturus. Elke ontmoeting voelde als een uitnodiging: open je hart, herinner je oorsprong, stap in het licht van bewustwording.

De roep van de ziel

Als kind voelde ik al dat er meer was dan wat het oog kon zien. Ik zag gedaanten van licht, voelde energieën en sprak tot engelen in het donker van de nacht. Maar niemand leek mij te begrijpen. Mijn lichaam was zwak, astma, een hartafwijking, en terwijl ik vocht om te ademen, voelde ik de nabijheid van iets dat mij zacht omhulde.

Later begreep ik dat het Licht altijd bij mij was geweest, wachtend tot ik er klaar voor was om te luisteren.

Op mijn zestiende kwam een wezen van licht voor het eerst naar mij toe. In het begin was er angst, maar toen ik mij opende, veranderde alles. Toen onze handen elkaar raakten, voelde ik warmte, leven, en een liefde zo puur dat alle angst oploste. Vanaf dat moment wist ik: dit was een boodschapper van het Licht, een gids op mijn pad van ascensie.

De reis van herinnering

De jaren daarna werd mijn leven één grote ontdekking van het onzichtbare. In de stilte van de natuur voelde ik de aanwezigheid van lichtwezens, hoorde ik de fluistering van bomen en zag ik energie stromen tussen bloemen, dieren en mensen. Via hypnose kreeg ik herinneringen aan vorige levens, levens waarin ik leraar, genezer en priesteres was. Deze inzichten hielpen me te begrijpen waarom ik in dit leven opnieuw was teruggekeerd: om te helen, te leren en anderen te herinneren aan hun eigen licht. Elke sessie, elke herinnering, bracht me dichter bij mijn essentie. Ik leerde dat ascensie niet draait om wegvluchten van de aarde, maar juist om het verlichten van alles wat menselijk is, angst, pijn, verdriet, zodat het kan transformeren in liefde.

De ontwaking van de ziel

Met de tijd groeide mijn verbinding met de hogere werelden. Engelen, sterrenwezens en de Goddelijke Bron werden vertrouwde metgezellen op mijn pad. Zelfs in mijn werk, toen ik mijn eigen natuurlijke productlijn ontwikkelde, voelde ik dat de planten en bloemen die ik gebruikte hun eigen licht droegen, de genezende trilling van Moeder Aarde.

De lotusbloem, symbool van zuiverheid en wedergeboorte, werd het hart van mijn huidverzorgingslijn: een herinnering dat ware schoonheid van binnenuit groeit, uit het modderige water van transformatie.

Toch voelde ik dat er nog één stap ontbrak. Ik vroeg de engelen hoe ik de laatste fase van mijn ascensie kon bereiken, en het antwoord kwam in de vorm van een wonder.

De sterrenlichtjes verschenen. Hun licht danste door mijn kamer, als een orkest van kleuren en frequenties. En toen ontstond het: de taal van het Licht, helder en oneindig liefdevol. Ik begreep dat deze taal niet alleen voor mij was, maar voor iedereen die bereid is te luisteren, een herinnering aan onze oorsprong, onze eenheid met alles wat is.

De weg van ascensie

Ascensie is geen vlucht, geen bestemming, maar een voortdurende reis van ontwaken. Het is het herinneren van onze ware natuur, licht in menselijke vorm. De sterrenlichtjes leerden mij dat het pad naar boven altijd via het hart loopt. Wanneer wij onze angsten loslaten, ons hart openen en durven vertrouwen op het onzichtbare, wordt de hemel zichtbaar in onszelf. Dan is er geen scheiding meer tussen mens en engel, aarde en kosmos, alleen een veld van liefde waarin alles Eén is.

En zo dansen de sterrenlichtjes nog steeds, als herinnering dat de hemel niet ver boven ons ligt, maar diep in ons en overal om ons heen brandt.
Iedere vonk, iedere kleur, ieder lichtje dat verschijnt, zegt slechts één ding:

Je bent Licht. Je was het altijd al. En nu is het tijd om je eraan te herinneren.

Heb je interesse in de geluidsopname met de lichttaaltransmissies klik dan op onderstaande foto.

Met liefde geschreven en gedeeld, 

Ivonne Fuhren- van de Kerkhof